قصيدة أمي
ماسكه بإيدى القلم
والحبر من دمى
بكتبلها فى أشعار
نبع الحنان أمى
كتب القلم أبيات
فى وصف شئ عنها
ملقيتش شئ وفى
ولا يكفي لحنانها
ست الجميع تاج راسى
وانا قلبى خدامها
أتمنى تفضل جنبى
ومتغبش يوم عنى
لو يوم بتطلب عينى
والله ما تغلى
ست الحبايب أمى
مين زيها عندى
ان كان على عيونى
يا غاليه بهديكى
وأجيب لك الغالى
يرخص كمان ليكى
أنتى الحنان يا امايا
وبعمرى أنا أفديكى
دا ربى سبحانه
حكى كتير عنها
وقال فى قرآنه
آيات لجمالها
وصى الآله ربى
على الأم فى القرآن
وقال دا جنته
كدا تحت أقدامها
أوصيك يا رحمن
أوصيك يا رحمن
برضاك على أمى
تعبت كتير لاجلنا
لأخواتى ولأجلى
فرح يارب فؤادها
وفى الحزن واسيها
طبطب على قلبها
بالعفو والرحمه
وان يوم يجيها ألم
أوصيك تشيل عنها
لأسيب بلاد الكون
يا امى وأجيكى
وأترك عيون الخلق
وأتحامى فى عنيكى
وأطول بإيدى السما
لجل ان أجبهالك
وأطوى الليالى طي
وقمرها انا أهديكى
زى السما عاليه
وقمرها دا منها
ونور نجوم السما
بيضوى بجمالها
أنتى اللى لما بكيت
ضميتى وحضنتى
وانتى اللى لما قسيت
رضيتى وسامحتى
وانتى اللى وقت الحزن
وسيتى طبطبتى
وانتى اللى وقت الضيق
بعوم فى بحر حنانها
أوصيك يا رحمن
برضاك على أمى
وان يوم يجيها ألم
أوصيك تشيل عنها
